Reykjavík shorts & docs: Cannes stuttmyndir

Til að þetta verði ekki of þurr upptalning ætla ég bara að skrifa um þær þrjár myndir sem mér þótti bestar á þessari sýningu.

Love you more
Virkilega skemmtileg mynd um pilt og stúlku sem finna hvort annað (að minnsta kosti kynferðislega) í gegnum sameiginlega hrifningu sýna af hinni stórgóðu hljómsveit Buzzcocks.
Mér fannst þessi mynd bæði vel gerð og vel leikin. Hún fangar á skemmtilegan og sannfærandi hátt þessa sveittu en fallegu stund í lífi þessa unga fólks.
Allt lúkkið á myndinni var mjög flott og greinilega mikið lagt upp úr smáatriðum sem mér finnst vera mikilvægt í mynd sem er ekki nema 15 mínútur. Svo var samtalið á milli afgreiðlsumannsins og stráksins tær snilld.

The loneliness of the short order cook
Þessi fannst mér ansi góð. Við fylgjumst með hinum einræna Shin sem er kokkur á japönskum djassbar í Los Angeles meðan hann reynir að fá dvalarleyfið sitt framlengt og ná til konunnar sem hann er ástfanginn af.
Maður öðlast mikla samúð með aðalpersónunni strax frá upphafi og sú eykst bara þegar líður á myndina. Landvistarleifið lætur bíða eftir sér og konan sem hann elskar talar ekki ensku og getur því átt mikil samskipti við hann. Myndin er nokkuð vel leikin og mjög flott í alla staði. Mér fannst mjög kúl hvernig útlitið og myndatakan ýtti undir einmanaleikatilfinninguna (langt orð). Myndin er líka fyndin á einlægan og frumlegan hátt. Í alla staði mjög fín stuttmynd.

The Next Floor
Þessi mynd er kannski ekkert sérstaklega innihaldsrík en hún bætir það upp með því að vera flottasta myndin sem ég sá þetta kvöld. Við fylgjumst með hópi af fólki sem situr prúðbúið við borð og treður í sig mat. Þetta er eins og einhverskonar átorgía. Fjöldi þjóna sér um að bera fram hvern réttinn á fætur öðrum (sem líta allir út eins og einhver innyflaviðbjóður). Það kemur að því að gólfið gefur sig og matgæðingarnir falla niður á næstu hæð þar sem rykið er dustað af þeim og svo heldur svllið áfram.
Virkilega flott mynd og bara nokkuð óhugnaleg á sinn hátt. Sérstaklega hvernig fólkið er sýnt meðan það étur. Sumir eru sýndir hratt svo að það skapast einhver ónotaleg stemming eins og fólkið sé að reyna að borða eins mikið og það getur áður en eitthvað gerist eða að það sé einfaldlega að reyna að drepa sig á áti.
Eflaust var einhver ádeila í þessari mynd en mér fannst það hreinlega vera aukaatriði. Þessi mynd er fyrst og fremst fyrir augað og er ansvíti góð sem slík.

Reykjavík shorts & docs: Heart of the Factory

Það er líklega best að lýsa Heart of the Factory með orðunum mjög áhugaverð. Þetta er heimildarmynd um starfsfólk flísaverksmiðju í Argentínu sem ganga í gengum mjög erfiða kjara- og réttindabaráttu. Myndin er fyrst og fremst áhugaverð því hún sýnir veruleika sem er manni mjög framandi. Það er í raun ótrúlegt að fylgjast með þessu fólki sem brýst undan oki miskunnarlausra stórfyrirtækja og spilltra stjórnvalda. Þetta fólk þarf bókstaflega að hætta lífi og limum til að fá að framleiða gólfflísar.
Við fylgjumst daglegu amstri í Fasinpat (Fabrica sin patrones) verksmiðjunni sem er rekin af starfsfólkinu sjálfu. Allir fá einhverju ráðið um starfsemina því það er kosið um allar ákvarðanir og allir fá jafnhá laun, allt frá ræstingafólkinu til stjórnendanna sem eru valdir af starfsfélögum sínum. Í Argentínu eru yfir 120 verksmiðjur reknar með þessum hætti.
Myndin er á heildina litið frekar góð og eins og áður sagði er umfjöllunarefnið áhugavert. Helsti ókosturinn við hana er að hún er dálítið ruglingsleg á köflum hvað varðar tímalínu. Það er stokkið á milli atburða í nútið og fortíð heldur oft og með þeim hætti að maður veit stundum ekki hvar maður er staddur í sögunni. Myndin er líka frekar langdregin. Oft á tíðum er lopinn teigður allt of mikið svo maður hefur á tilfinningunni að þessi mynd sem er rúmlega tveir klukkutímar að lengd hefði verið talsvert betri ef hún hefði verið hálftíma styttri.
Ég sé þó ekki eftir að hafa farið á þessa mynd því það er alltaf skemmtilegt og upplýsandi að sjá kvikmyndir sem sýna manni eitthvað sem maður hefur varla leitt hugann að áður, hvað þá séð.

enter and be welcome

Jæja...

Ný síða og eitthvað...

Þetta verður epískt...vona ég.